Υπάρχεις η ζεις;

Ζεις ή υπάρχεις;Γιατί η πλειοψηφία του κόσμου υπάρχει μόνο.

Κοίταξε τον άνθρωπο που αντικρίζεις κάθε πρωί στο καθρέφτη,κοίταξε τα μάτια του. Είναι ευτυχισμένος; Έχει το ίδιο βλέμμα με αυτό που είχε όταν ήταν μικρός,με βαλίτσες γεμάτες όνειρα; Του άδειασαν τις βαλίτσες και άδειασε και η ψυχή του.Άδειοι άνθρωποι παντού,από συναισθήματα, από λογική,από όλα.

Λίγοι και τολμηροί αυτοί που κυνήγησαν τα όνειρα τους.Ίσως τελικά είναι και οι μόνοι που ευτύχησαν πραγματικά στη ζωή τους. Πόσοι και πόσοι δεν ακολούθησαν συμβουλές των γύρω τους για ένα καλύτερο μέλλον και το μόνο που κατάφεραν είναι να μετανιώνουν μια ζωή;

Όμως έχει άραγε αναρωτηθεί κανείς; Θα ήταν ο Πικάσο αναγνωρισμένος ζωγράφος, αν η μαμά του επέμενε ότι δεν είναι επάγγελμα αυτό για εκείνον; Θα χαρακτηριζόταν ο Μπετόβεν ως "ιδιοφυΐα" της μουσικής αν δίσταζε να συνεχίσει να εμφανίζεται μπροστά σε κόσμο, μιας και ήταν διαφορετικός από το συνηθισμένο; Θα ήταν ο Μέσι αυτή τη στιγμή ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου αν σε κάποιον τραυματισμό του απογοητευόταν και τα παρατούσε;

Αναρίθμητα τα παραδείγματα και τι δείχνουν; Ότι αξίζει η προσπάθεια. Είναι κοινότοπο, μα οι ευκαιρίες περνούν και χάνονται, είναι ουτοπικό να πιστεύει κάποιος ότι θα γίνει ευτυχισμένος αν ζει κλεισμένος στο καβούκι του και δεν βγάζει έξω το χέρι του για να τις αρπάξει.

Και φυσικά θα υπάρξουν αποτυχίες. Μα ξέρεις κάτι; Στις δυσκολίες μαθαίνεις να είσαι δυνατός.

Και φυσικά υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην καταφέρεις να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου. Μα ξέρεις κάτι; Τότε θα έχεις προσπαθήσει, και έτσι θα μπορείς να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να του πεις περήφανα:<<Εγώ ζω>>.